io sono rocco
FR
Né à La Louvière dans une famille sicilienne, le jeune metteur en scène Salvatore Calcagno insuffle dans son théâtre une forte dimension autobiographique et populaire. Mais chez lui, le portrait néoréaliste du quotidien est sublimé par une écriture scénique millimétrée témoignant d’une obsession assumée pour le rythme, la couleur, la lumière, la forme et le détail. Dans ses premiers spectacles, le langage des corps prédominait déjà sur celui des mots. Avec Io sono Rocco, créé au festival, il va encore plus loin en élaborant un concert de chambre visuel, un mimodrame contemporain interprété par un danseur de l’Opéra de Paris, une soprano et une actrice. À la source de ce projet, il y a eu le décès de son père et la découverte de vieux disques d’Ennio Morricone lui appartenant. À partir de célèbres musiques de film du compositeur italien, Calcagno a conçu « un chapitre chorégraphié et fantasmé de son journal intime » dont le cœur dramaturgique est la question du deuil. Un duel entre la mort et la beauté.
NL
Theatermaker Salvatore Calcagno werd geboren in La Louvière in een familie met Siciliaanse roots. Zijn werk heeft steeds een autobiografische insteek, maar Calcagno overstijgt het zuiver neorealistische portret van het alledaagse leven door een gemillimeterde schrijfstijl en een bijna obsessieve aandacht voor ritme, kleur, licht en detail. In Calcagno’s theater primeert de lichaamstaal op het gesproken woord. Op het Kunstenfestivaldesarts zet hij een stap vooruit en creëert een kameropera annex gebarentheater met een pasoliniaanse toets. Toen zijn vader overleed, ontdekte Calcagno bij hem thuis een reeks oude platen van Ennio Morricone, de wereldberoemde Italiaanse componist van filmmuziek. Met de muziek van Morricone als vertrekpunt creëert Calcagno een ‘gefantaseerd, gechoreografeerd dagboek’, waarin zijn eigen verdriet in het hart van de dramaturgie ligt. Io sono Rocco, een aantrekkelijke tweestrijd tussen de dood en de schoonheid.
Io Sono Rocco at Kunstenfestivaldesarts / photo credit : KFDA